این نکات به شما کمک ‌می‌کنند تا از سوراخ شدن قطعات ‌آلومینیومی خود جلوگیری کنید. حفره یک نوع کلاسیک از خوردگی در محیط‌های آب دریا و در محیط‌های مرطوب دارای نمک است. متداول‌ترین انواع نمک‌ها موجود در اتمسفر که باعث ایجاد حفره ‌می‌شوند، بر پایه کلریدها یا سولفات‌ها هستند. در مورد نمک‌های قلیایی یا اسیدی، میزان حفره‌دار شدن بیشتر ‌می‌شود.

خوردگی آلومینیوم به طور کلی به صورت حفره‌ها یا سوراخ‌های بسیار کوچک ظاهر ‌می‌شود. این گودال‌ها در هوای آزاد در بیشتر موارد تنها به کسری جزئی از ضخامت فلز ‌می‌رسند و از این رو بر استحکام مواد تأثیری نمی‌گذارند.

حفره‌دار شدن یک ویژگی موضعی دارد و به طور تصادفی در سطح توزیع ‌می‌شود. اندازه و عمق حفره‌ها هم در سطح مورد حمله، توزیع تصادفی دارد.

در کاربردهایی که ظاهر سطح و ویژگی‌های زیبایی‌شناختی مهم هستند، سوراخ‌ شدن می‌تواند بسیار نامطلوب باشد (و باید از آن جلوگیری کرد).

‌

نکاتی در مورد چگونگی جلوگیری از خوردگی حفره‌ای

• رنگ آمیزی، آندایز کردن یا هر نوع تیمار سطحی که پوششی روی سطح آلومینیوم ایجاد ‌می‌کند، سطح را در برابر حمله حفره‌ای محافظت ‌می‌کند. در کاربردهایی که ‌می‌خواهید ظاهر ‌آلومینیومی را حفظ کنید و همچنان سطحی مقاوم در برابر سوراخ شدن داشته باشید، یک پوشش شفاف یا روکش آندی نازک برای تیمار سطح مناسب خواهد بود.
• سوراخ شدن سطح پروفیل‌های ‌آلومینیومی یا سطوح ورق ممکن است با تمیز کردن منظم سطح نیز به حداقل برسد. برای تمیز کردن، از شوینده‌های قلیایی یا اسیدی ملایم استفاده کنید.

‌

توصیه‌های کلی برای کاهش خوردگی در ساختمان‌ها

• از ایجاد زوایا و جیب‌هایی که آب در آنها جمع ‌می‌شود، خودداری کنید. در عوض، از اشکالی استفاده کنید که باعث تخلیه آب شود.
• خطر تجمع کثیفی با افزایش شعاع در گوشه‌ها، کاهش ‌می‌یابد.
• شیب مناسب پروفیل و/یا ایجاد سوراخ‌های زهکشی (حداقل 8 میلی متر توصیه شده است)، از تجمع آب راکد جلوگیری ‌می‌کند. این کار برای جلوگیری از نیروهای مویینگی به منظور حفظ آب در سازه است.
• تهویه سازه‌های «بسته»، خطر تراکم را کاهش ‌می‌دهد.

‌‎‏

به اطلاعات تخصصی بیشتری نیاز دارید؟
با ما تماس بگیرید تا درباره‌ی راهکارهای خلاقانه در صنعت آلومینیوم اطلاعات بیشتری کسب کنید.